می‌خوام توی این دو هفته‌ای که از فروردین باقی مونده بداهه زندگی کردن رو تمرین کنم. منظورم اینه که تمرین کنم در عین حال که بداهه پیش می‌رم خودم رو هم خیلی زیاد دوست داشته باشم؛ هم خود الانم رو، هم خود آینده‌م رو. این برام خیلی قشنگ‌تر از اینه که مثل یه ربات برای لحظه به لحظه‌م برنامه‌ریزی کنم و با این کار وسواس و کمال‌گرایی و اضطرابم رو هم تشدید کنم. می‌خوام نهایت برنامه‌ریزی‌م این باشه که هر روز صبح کارهای ددلاین‌دارم رو توی دفترچه‌ی زرد خورشیدی‌م بنویسم تا چیزی فراموش نشه. آخر فروردین میام می‌نویسم که بداهه زندگی کردن چطور برام پیش رفته.
یک کار بامزه‌ی دیگه هم می‌خوام بکنم. می‌خوام توی این چهارده روز هر روز برای یک نفر نامه بنویسم. اگه دوست دارید یکی از اون چهارده نفر باشید می‌تونید برام کامنت خصوصی بذارید و ایمیلتون رو برام بفرستید تا دوست‌های نامه‌ای بشیم. مهم نیست از قبل همدیگه رو می‌شناسیم یا نه. منتظرتونم.